ขนาดมหึมาตั้งตระหง่านอยู่เหนือทุกสิ่ง เงียบงันและเจ้าเล่ห์ นี่คือศิลปะที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อครอบงำ ปราศจากคำถามและปราศจากความขัดแย้ง มันน่ากลัว แต่ก็น่าหลงใหลที่ไม่สนใจการปรากฏตัวของคุณที่อื่น โลหะขนาดใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยเลือดมากขึ้น มีรูปร่างคล้ายอวัยวะ และภาพวาดขนาดใหญ่ที่หยาบเมื่อเร็วๆ นี้มีรอยสีดำที่บ่งบอกถึงอวัยวะของร่างกาย (ยิ่งพูดถึงพวกเขาน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น)
การแสดงเป็นภาพเหมือนของศิลปิน
ที่ควรได้รับการสนับสนุนให้เลือกสรรมากขึ้นในสิ่งที่เขาปลดปล่อยออกมาสู่โลกใบนี้โชคดีที่ยังมีผลงานยุคแรกๆ ที่ยอดเยี่ยมอยู่สองสามชิ้นในการผสมผสาน หนึ่งคือFlowersจากปี 1982 ประกอบด้วยสิ่งที่จะปรากฏเป็นปราสาททรายริมชายหาดขนาดเล็กที่ซับซ้อนสี่หลังซึ่งทำจากเม็ดสี อย่างใดพวกเขากำลังยืนอยู่และพวกเขาไม่มีที่ติ (ป้ายที่ผนังแสดงให้เห็นว่ามีไม้และปูนเข้ามาเกี่ยวข้อง) พวกมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์
เล็กน้อย และเมื่อคุณเดินผ่านพวกมัน
และพยายามทำความเข้าใจว่าพวกมันทำงานอย่างไร คุณอาจพบว่าตัวเองเคลื่อนไหวช้าลง: ดูเหมือนลมจะพัดพวกมันล้มได้! คุณต้องการให้พวกเขาปลอดภัย ในทางตรงกันข้าม งานใหม่ๆ ของ Kapoor ส่วนใหญ่ดูเหมือนจะต้องการให้คุณตายการแสดงโลดโผนที่ดึงดูดความสนใจ เช่น VR และองค์ประกอบแบบอินเทอร์แอคทีฟเป็นดาบสองคม พวกมันสามารถให้ความบันเทิงสูง แต่ก็รู้สึกเหมือนเป็นการเสียเวลา
หากกลเม็ดไม่ได้ผล ตัวอย่างหนึ่งในงาน
ซึ่งมีคิวยาวกว่า 20 นาทีเพื่อเข้าไปที่ Arsenale บางคนบอกว่าการรอคอยนั้นไม่คุ้มค่า แม้ว่าผู้เข้าชมที่อดทนจะได้เห็นการติดตั้งภาพยนตร์ทางเทคนิคที่ซับซ้อนซึ่งมุ่งเน้นไปที่พื้นที่พรุของปาตาโกเนียผลงานดังกล่าวซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของศาลาที่เรียกว่า “Turba Tol Hol-Hol Tol” เป็นผลงานการสร้างสรรค์ของศิลปิน Ariel Bustamante นักประวัติศาสตร์ศิลปะ Carla Macchiavello สถาปนิก Alfredo Thiermann
และผู้สร้างภาพยนตร์ (คามิลา มารัมบิโอ
ยังทำหน้าที่เป็นภัณฑารักษ์ของพาวิลเลียนด้วย) จุดสนใจอยู่ที่ชาวเซลค์นัมและการพึ่งพาสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติของเทียร์รา เดล ฟวยโก ซึ่งกำลังเผชิญกับภัยคุกคามจากการทำลายระบบนิเวศ สมาชิกของ Selk’nam ก็มีส่วนร่วมในการสร้าง; รายการเครดิตมากมายสามารถพบได้บน เว็บไซต์ ของศาลาการรอดูงานนี้เกิดขึ้นเพราะคุณต้องดูการติดตั้งวิดีโอนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ อนุญาตให้เข้าได้ครั้งละแปด
คนเท่านั้น และงานใช้เวลาประมาณ 15 นาที
เมื่อเข้าไปข้างในแล้ว ผู้ชมจะเดินขึ้นไปบนทางลาดและเข้าสู่หน้าจอแบบพาโนรามา ตัวจอภาพเองนั้นไม่เหมือนกับจอภาพแบบดั้งเดิมที่พบในโรงละคร—มันบางราวกับชั้นผิวหนัง และผู้ชมจะได้รับคำสั่งว่าอย่าสัมผัสมันเพราะมันทำมาจากวัสดุชีวภาพที่ไม่เปิดเผยเมื่อภาพยนตร์เริ่มต้นขึ้น ผู้ชมจะถูกขอให้นั่งลงบนพื้นและสงบสติอารมณ์—ไม่ใช่ว่าการพูดคุยผ่านเพลงประกอบภาพยนตร์ที่ดังกึกก้องจะเป็นเรื่องง่าย
Credit : ufaslot888
